Na trakcie prowadzącym do Tuzmer widziano Sylvę, łuczniczkę z dawnych wypraw na Bagna Venefir, o której sądzono, że zginęła w zasadzce trolli. Jej strzały podobno nie mają cienia, a grot każdej z nich niesie ze sobą szept, który wbija się głębiej niż stal. Karczmarze z Werbin mówią, że pojawiła się nocą i kupiła mapę z zaznaczonymi ruinami pod Eder, płacąc monetą, która dawno wyszła z obiegu. W Nithal pewien uczony przysiągł, że widział ją w bibliotece, gdzie wertowała księgę zakazaną przez radę magów, po czym pergamin sam rozpadł się w pył. Sylva nie szuka bogactwa ani sławy, a jedynie klucza do Pradawnej Bramy w górach Durnhal. Tam, gdzie staje na warcie, cisza gęstnieje tak bardzo, że nawet bestie z margonemskich lasów cofają się, nie odważając się spojrzeć w jej kierunku.