Wśród zapomnianych traktów Ederim, gdzie ruiny starego świata toną w mchu i ciszy, widziano Lirennę z Gildii Cienia. Jej zbroja nie dźwięczy, choć zrobiona jest z czarnej stali, a oczy błyszczą jak smoczy opal zimno i bezlitośnie. Mówią, że jeszcze jako dziecko przeszła przez Krwawe Krypty sama i wyszła bez blizn, niosąc ze sobą medalion, który szeptał w snach. W Margonem nie ma gildii, która nie znałaby jej imienia, choć nikt nie przyzna się do spotkania z nią twarzą w twarz. Tam, gdzie się pojawia, kontrakty znikają z tablic, a najemnicy odmawiają wędrówki. Bestie dziczeją, a herosi milkną, gdy tylko wicher niesie echo jej kroku. Lirenna nie walczy dla złota. Poluje na tych, którzy złamali stare pakty z bogami, z cieniami, z sobą samymi. Teraz widziano ją w pobliżu Lochów Mordal, gdzie ponoć obudził się demon z czasów Pierwszego Przymierza. Jeśli ją spotkasz, nie zadawaj pytań. Nie proś o pomoc. Po prostu odejdź, jeśli jeszcze możesz.