Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, pireler berber iken, develer tellal iken, ben anamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken, uzak diyarlarda bir ihtiyar adam yaşarmış. Bu adamın üç oğlu varmış, fakat oğulları sürekli birbirleriyle kavga ederlermiş. Babaları bu duruma çok üzülürmüş, çünkü aralarında barışı sağlamak için elinden geleni yapmasına rağmen, çocukları onu dinlemezlermiş. Günlerden bir gün, baba, çocuklarının yaptığı hatayı anlamalarını sağlamak için bir yol düşünmüş. Tüm oğullarını yanına çağırmış. Oğulları, babalarının huzuruna geldiğinde, baba daha önce hazırladığı kısa bir çubuk demetini çocuklarına vererek, her birine sırayla bu demeti kırmalarını emretmiş. Oğulların hepsi sırayla çubuk demetini kırmayı denemişler, ama her ne kadar kendilerini zorlamışlarsa da başaramamışlar. Çünkü çubuklar birbirine o kadar sıkı bağlıymış ki, çubuk demetini kırmak imkânsızmış. Bunun üzerine baba, demeti çözmüş ve her bir oğluna birer çubuk vermiş. “Şimdi bunları kırın,” demiş. Oğullar bu tek tek çubukları kolayca kırmışlar. Bunu gören baba şöyle demiş: “Ah, oğullarım! İşte birlik halinde olduğunuzda ne kadar güçlü olduğunuzu gördünüz mü? Eğer sadece birbirinize sevgiyle ve dostlukla bağlı yaşasaydınız, hiçbir ölümlü güç size zarar veremezdi. Ama bölünüp birbirinize düşman olduğunuzda, tıpkı bu çubuklar gibi tek tek kolayca kırılacaksınız.” O gün, oğulları babalarının verdiği dersi anlamışlar, o günden sonra birbirlerine sevgiyle daha sıkı bağlanmak için birbirlerine söz vermişler. Öğüt: Birlikten kuvvet doğar. İnsanlar, aile fertleri ya da bir toplum, birbirlerine destek olduklarında, dayanışma içinde olduklarında dışarıdan gelen tehlikelere veya zorluklara karşı çok daha güçlü olurlar. Ancak bölünme, çatışma ve düşmanlık içindeki bireyler, tıpkı tek bir çubuğun kolayca kırılması gibi, kolayca yenilebilir ve zarar görebilir. Birlik ve sevgi, dayanıklılığı artırırken, ayrılık ve düşmanlık zayıflığa yol açar.