Σήμερα ήταν μια καθημερινή μέρα. Κανείς δεν ήξερε το πότε ή το γιατί, θα ερχόταν ο πρόεδρος, στο χωριό. Σημασία όμως, είχε πως ο κάθε ένας από τους κατοίκους αυτού του τόπου, ήταν τρισευτυχισμένος για αυτή την άφιξη. Καθώς το τραίνο έφτανε στο σταθμό και ο σταθμάρχης καθοδηγούσε το κόσμο μακριά από τη ζωνη κινδύνου, ένα ατυχές συμβάν, διατάραξε την ομαλή ροή της καθημερινότητας του σταθμού. Μία μπάλα γλίστρησε από τα χέρια ενός μικρού αγοριού και κατευθύνθηκε προς τις ράγες. Ευθείς, μια βοή από ουρλιαχτά, αντήχησε και σταμάτησε, τρομαγμένα, το παιδί. Ο συρμός, κατεύθανε αργά και σταθερά δίχως να επιρεάζεται από το συμβάν που έγινε στις αποβάθρες. Σταμάτησε, άνοιξαν φαρδιά οι πόρτες και οι επιβάτες κατέβηκαν από αυτόν, κρατώντας τις αποσκευές τους. Τελευταίος απ' όλους, ήταν ο πρόεδρος του χωριού που είχε επιτέλους γυρίσει από το νοσοκομείο όπου και νοσηλευότανε.