eng
competition

Text Practice Mode

ผมกับลูกโป่ง

created May 24th 2016, 15:04 by YadaBeaut


2


Rating

31 words
74 completed
00:00
ใจของผม บางครั้งมันก็ล่องลอยไปไกลสุดสายตา
สิ่งที่ผมคิดว่าได้ครอบครอง
บัดนี้ ได้หมุนเวียนเปลี่ยนเจ้าของเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เราทุกคนไม่อาจรู้ได้เลย ว่าสิ่งใดจะผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาในชีวิตบ้าง
ทำได้เพียงจ้องมอง และปล่อยให้มันหลุดมือไปตามกาลเวลา
คุณลองจินตนาการว่าคุณเองถือลูกโป่งอยู่กำมือหนึ่งสิ
ทุกวัน ทุกวัน....
ลูกโป่งเหล่านั้นค่อยๆ ลอยหายไปบนผืนฟ้าคราม โดยคุณทำได้เพียงเหม่อมองมันที่กำลังลิงโลดจากการได้รับอิสระ
เอาล่ะ ตอนนี้ผมมีคำถาม
ลูกโป่งเหล่านั้น กำลังยิ้มหรือร้องไห้กันแน่นะ?
 
ผมไม่เข้าใจ
ว่าตอนที่ผมจำต้องปล่อยให้มันโผบินไปสู่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่นั้น
เจ้าลูกโป่งกำลังทำสีหน้าอย่างไรอยู่?
มันอาจจะดีใจ เพราะในที่สุดผมก็ปล่อยให้พวกมันเป็นอิสระ ได้บินไปอย่างเสรีเสียที
หรือมันอาจกำลังร่ำไห้ ที่ต้องลาจากผมไปอยู่ในที่ไกลแสนไกล
 
...ไม่อาจรู้ได้เลย...
...จริงๆ ครับ....
 
 

saving score / loading statistics ...