tertemizdi sanki dünya gözlerimi açtığım anda hiç düşünmeden inandım masal tadında yarınlara yalanlar ortasında kaldı tüm çocukluk anılarım çizgi romanların dışında bir kahraman bulamadım toz pembe olmasaydı keşke tüm rüyalarım hep sorular sordum ama cevaplarını alamadım hep yalan söylenmiş hep yalan kavuşamadı hiç ayrılanlar masallar gerçek olmadı aşık olduğum sokaklarda kimseler konuşmadı ama şehir hiç susmadı hep ağladı hep ağladı son bir umut verse biri ve güzel olacak bir gün her şey dese ben inanırım belki de bu yalana ben de alışırım gözlerimi kapamaya bir yol görünse uzaklarda ışıklar altında son bulan melekler alsa beni götürse karanlığa teslim olmadan işkence gördü asfaltlar çatlaklarına kan doldu yıkıntılar arasında kaç çocuğun hayalleri kayboldu insan neden kendini unuttu neden kendinden oldu hangi yolda kaç kişi bir hiç uğruna canından oldu hep yalan söylenmiş hep yalan ayrılanlar hiç kavuşmadı dinlediğim masallar hiç gerçek olmadı kimse sandığım kadar masum kalmadı savaş durmadı ölüm azalmadı son bir umut verse biri ve güzel olacak bir gün her şey dese ben inanırım belki de bu yalana ben de alışırım gözlerimi kapamaya son bir umut verse biri ve güzel olacak bir gün her şey dese ben inanırım belki de bu yalana ben de alışırım gözlerimi kapamaya son bir umut verse biri ve güzel olacak bir gün her şey dese ben inanırım belki de bu yalana ben de alışırım gözlerimi kapamaya