من به تازگی شاغل شدم. در شغلی که کل دوران تحصیل آرزوش رو داشتم، پس میشه گفت من یک فرد خوش شانس هستم که در این شرایط تورم رکود و بیکاری سرکار رفتم. کار خیلی لذت بخش هست و نه ساعتی که سرکار هستم به شدت سریع میگذرن. حس مفید بودن زیادی دارم برای همین خستگی رو حس نمیکنم اغلب. من صبح ساعت ۶و نیم از خواب بیدار میشم و تا هفت آماده می شوم. پیاده یه سرکار می روم و کارم از ساعت هفت و نیم شروع میشود. پیاده روی صبحگاهی به همراه کتاب ها صوتی انرژی زیادی به من میدن. بعداز ظهر هم ساعت ۴ونیم به همین تریت با پیاده روی و کتاب به خونه بر می گردم.بعد اون نوبت ورزش های روزانه ست.من به سلامتی بسیار اهمیت میدم پس روزی نیم ساعت ورزش میکنم.و بعد از یک استراحت کوتاه نوبت دروس دانشگاه و زبان خوندن هست. دانشگاه و کار باهم سخت نیست صرفا خیلی وقت گیر هست و اگر درست برنامه ریزی کرد میشه به هردوتاش رسید اما متاسفانه بعدش وقتی برای خود آدم نمی مونه. اما خب فقط یک ترم مونده و بعد اون کمی سبک تر خواهد شد برنامه های من و می تونم برم به سمت چیزهایی که بهشون علاقه دارم. قرار نیست من بشم فردی که زندگیش رو وقف کاری که بسیار دوست داره کرده.